อยากแบ่งใจของพี่ไว้ที่น้อง
ให้ครอบครองดวงจินต์ดมกลิ่นหอม
ฝากให้น้องค่อนใจไว้ดมดอม
เพื่อเก็บออมกินดอกยามออกงาม
แม้ร่างกายห่างเหินยังห่วงหา
ทุกเวลาเห็นภาพใจวาบหวาม
อดเปรี้ยวไว้กินหวานใส่จานชาม
ขอนงรามรอหน่อยเถิดกลอยใจ
ดวงใจพี่เพียงหนึ่งแบ่งครึ่งสาม
สองนั้นมอบคนงามอร่ามใส
หนึ่งมอบให้ตนเองมิเกรงใคร
ยามห่างไกลใจพี่อยู่ที่นาง
จงรู้ไว้เถิดหนาแก้วตาพี่
ดวงใจนี้ร่วมเรียงอยู่เคียงข้าง
รักมั่นคงยิ่งใหญ่ไม่จืดจาง
ขอร่วมทางเดียวกันจวบวันตาย
“ไพร พนาวัลย์”
ฝากซากใจ ให้มา พาหมองหม่น
ฝากซากคน บ่นเบื้อ เจือความหน่าย
ฝากรอยเท้า ฝังไว้ ในร่างกาย
ฝากรอยทราย เหยียบย่ำ ช้ำเซซวน
แม้ร่างกาย เหินห่าง หมางเมินมาก
แม้ลมปาก บอกไป ใครไห้หวน
หวั่นเกลียวคลื่น กลืนหาย ชายเรรวน
กระทบถ้วน ฝั่งฝัน พลันกล้ำกลืน
ดวงใจใหม่ แบ่งเสี้ยว คอยเทียวถาม
เฝ้าติดตาม ยามใไกล ใจสุดฝืน
เกิดเหมือนเก่า ขึ้นมา ท้าหยัดยืน
วันมะรืน คลื่นหาย กลายดังเดิม
พันทอง