คนที่อยู่เดียวดายสบายนัก
ไม่รู้จักหงุดหงิดจากฤทธิ์บ้า
ของคนอยู่ใกล้กันคอยบัญชา
เพียงเห็นหน้าทุกวันอยากบั่นคอ
อยู่คนเดียวดีกว่ายังน่าอยู่
ขอเจอคู่รู้ใจจะไม่ขอ
พอสมควรคู่เคียงอย่างเพียงพอ
ใจคนรอขอเอ่ยปากออกจากใจ
คิดถึงคนเคยรักปักใจคิด
ใคร่สนิทนิ่มนวลชวนรักใคร่
ใครจะเท่าน้องนี้ดีกว่าใคร
ดวงหทัยแสนดีเพราะมีดวง
รู้ว่าคนอยู่เดียวไม่เคยรู้
ล่วงเข้าสู่วัยทองมองลับล่วง
กลวงภายในเพราะใจของเธอกลวง
ทายทักทวงห่วงนักขอทักทาย
รักกับพี่ดีแน่เพียงแค่รัก
หมายสมัครภักดีเป็นที่หมาย
กายของพี่นี้ห่างเพียงร่างกาย
ยามเดียวดายมิคลายรักไปสักยาม
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
