ฝ่าเปลวแดด แผดเผา เข้าหน้าร้อน
ที่พักผ่อน อาศัย ร่มไม้เกลี้ยง
พืชผักลด หมดกอ ไม่พอเพียง
จะหล่อเลี้ยง เรือนกาย อุ้ยอ้ายโต
น้ำหน้าแล้ง แห้งขอด ตลอดสาย
เคยแหวกว่าย ยามเย็น เล่นผลุดโผล่
ช่วยระบาย คลายบ้าง ร่างผอมโซ
เจ้าของโง ใช้งาน นานทั้งวัน
ช่วงหนาวเหน็บ เจ็บใน โรคไข้ป่วย
อ่อนระทวย ผิวย่น ขนลุกสั่น
มิการุญ สมุนไพร ใช้แก้กัน
พอร้อนพลัน สะบัด ขัดขุ่นเคือง
คน สัตว์ คือ สิ่งที่ มีชีวิต
รู้สึกคิด ฉลาด ต่างปราดเปรื่อง
ถือเป็นเจ้า เอารัด สัตว์เนืองเนือง
มิสนใจ ใยเบื้อง เรื่องดูแล
ไม้ฟาดเฟี้ยว เกรี้ยวกราด ตวาดสั่ง
ควบขี่หลัง สำทับ ขอสับแส้
ถึงเจ็บช้ำ น้ำตาร่วง ร้าวดวงแด
ยอมพ่ายแพ้ ละแค้น ทดแทนคุณ
มนุษย์เอย เลยจุด สุดอดกลั้น
ช้างตกมัน จังก้า อารมณ์ฉุน
ความจำเสื่อม สติเสีย สิ้นเยียบุญ
เบนเหหุน เตรียมหัน ประจัญบาน!
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
