ราตรีกาล ครรไล ไม่ยั้งหยุด
อรุณรุด ล้ำฤกษ์ ฟ้าเถิกสาง
ดำมืดมิด สนิทถอย ค่อยเลือนลาง
แสงสว่าง พ้นพาด สาดอุ่นไอ
ชีวิตคน สัตว์นับ สรรพสิ่ง
สงบนิ่ง แต่เดิม เริ่มเคลื่อนไหว
ออกทำมา หากิน ดิ้นรนไป
เมืองนอกใน ไพรพรั่ง ดังระงม
เดินแบบบท กฏกรรม ธรรมชาติ
บ้างฉลาด เอาเปรียบ เหยียบย่ำข่ม
บ้างรู้น้อย ด้อยโซ โง่ตรอมตรม
บ้างสะสม คุณงาม แต่ความดี
บ้างครุ่นคิด ติดตัว ชั่วตลอด
บ้างเยี่ยมยอด พิสุทธิ์ พุทธศรี
บ้างดุจยักษ์ หักฆ่า ตามราวี
บ้างกอบมี เปี่ยมใจ อภัยทาน
ใช้หนี้เก่า เบาบาง จางมิหมด
ขจัดจด น้อมนำ กรรมฐาน
เพียรดำริ สติเพ่ง เล็งถึงฌาน
จิตเบิกบาน สุขล้น พ้นนานา
ถึงใครโทษ โกรธเรา ช่างเขาเถิด
เรื่องที่เกิด มิเป็น ดังเช่นว่า
หากจริงใช่ ไม่เขว เจรจา
ยิ้มเต็มหน้า มือจับ ปรับปรองดอง
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
