โอ้ยามนี้พี่กลุ้มเพราะรุ่มร้อน
ขาดคนอ้อนนอนอิดโรยใจโหยหา
แม้นดึกดื่นขืนจิตยากนิทรา
ความเหว่ว้าถาโถมจู่โรมรัน
หากเป็นลมพรมพัดสะบัดโบก
พัดวิโยคโศกตรมระทมขวัญ
ความอิดโรยโหยหาสารพัน
แล้วสุขสันต์ทันใดขอไหว้วอน
ขอเพียงจินต์สิ้นสลดหมดปวดแปลบ
เหมือนชิดแนบแอบฝันเคียงบรรจถรณ์
คงสบายหายเหงาบรรเทาทอน
ดั่งบังอรนอนยิ้มดูพริ้มพราย
จึงส่งสารผ่านกลอนวิงวอนถ้อย
ร่ายเรียงร้อยคอยปองละอองสาย
พัดผ่านฟ้าถาโถมชโลมกาย
ดับร้อนคลายหายเฉาแผดเผาทรวง
~บูรพาฯ~
...มองฟ้าคืน นี้ที่ มีดาวหาง
เหมือนเป็นลาง บ่งวัน สวรรค์สรวง
ฟ้าบันดาล สานส่ง ตรงใจดวง
น้องคอยห่วง พี่มา พาชวนใจ...
...ลมกระซิบ แผ่วเบา เหมือนเล่าว่า
สุดฟากฟ้า หนึ่งชาย หมายรอใฝ่
ยามลมหวล ชวนคุ้น แสนอุ่นไอ
ช่างสดชื่น แจ่มใส หาใดปาน...
...จุมพิตฝาก สายลม ช่วยห่มห้อม
พลิ้วไหวกล่อม คืนวัน สร้างฝันหวาน
ส่วนใจสาว รัตน์วดี ที่คอยนาน
ยามยลกลอน บทหวาน พานเป็นลม... ( เป็นลมรอบที่สองค่ะ
)รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
