จะขอเสริมเติมฤดีบทที่สอง
ยามเจ้าของหมองเศร้าเฝ้ากำสรวล
ได้คืนกลับรับขวัญชื่นรัญจวน
สวาททวนหวนย้อนเหมือนก่อนเคย
มาฝากเนื้อเชื้อรักเป็นอักษร
ด้วยกานท์กลอนอ้อนฝันรำพันเผย
ถึงอยู่ไกลให้สนิทเหมือนชิดเชย
คือคำเปรยเอ่ยฝากพจน์จากใจ
น่าอนาถวาสนานิจจาเอ๋ย
นิยายเอยเคยคะนึงซึ้งหวามไหว
แสนเสียดายสายสวาทหากขาดไป
ดังฤทัยให้อนาถจะขาดตาม
ครวญคำฝากอยากถวิลระรินรื่น
ขอรักชื่นคืนปรากฏบทที่สาม
จะเฝ้าดูอยู่โยงทุกโมงยาม
รอเอ่ยถามความรักกล่าวทักทาย
~บูรพาฯ~
...ไยพระพรหม จึงพา พี่ยาพลัด
พรากรักจัด รอยคั่น วันห่างหาย
หวนมาย้ำ พร่ำรัก สลักลาย
แต้มสีสรร เพริศพราย หมายคล้องใจ...
...ร้อยถ้อยรัก อักษร ย้อนชื่นหวน
มายั่วยวน อย่างนี้ มีรึไม่
ใจน้องเต้น สั่นรัว กลัวฤทัย
มาไม้ไหน พี่จ๋า ช่างคารม...
...เคยฝากใจ ให้รัก ปักดอกฝัน
แล้วฉับพลัน คืนห่าง สร้างรักขม
อยู่อยู่พ่อ ก็โผล่ โชว์โลกกลม
เกือบเป็นลม เลยหนอ พ่อบุญพาฯ..
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
