[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

นิทานอีสปคำกรอง
   ๖.
ไก่ชนกับนกกระทา

๑.
   อันไก่ชนเผ่าเชื้อ            พงศ์พาล
ย่อมเชี่ยวช่ำสันดาน       ต่อสู้
ฤารู้หลบบ่ร่าน               ท้าไก่ เพื่อนนา
เฉกเช่นโฉดชนรู้              ก่อร้ายอาจินต์ฯ

๒.
   กาลครั้งหนึ่ง มีชาย ไก่ชนเลี้ยง       ด้วยชอบเสี่ยง บ้าพนัน อยู่นิจสิน
เข้าบ่อนไก่ เดิมพัน อยู่อาจินต์           ไม่ยลยิน กลัวบาป เวรกรรมใด
   มาวันหนึ่ง จับได้ กระทานก           นำวิหค เลี้ยงดู เข้าฝูงไก่
กินอาหาร หลับนอน อยู่เนาใน           ประหนึ่งไก่ ตัวหนึ่ง ร่วมวงศ์วาน
   อนิจจา กระทา ใช่ไก่เชื้อ             ในกินอยู่ ทุกเมื่อ น่าสงสาร      
ด้วยนิสัย มิใช่ ไก่ชนพาล                ทุกเมื่อวาน ถูกกลุ้ม รุมรังแก
   ด้วยไก่ชน ทระนง ว่าทรงศักดิ์        รังเกียจนัก กระทา เจ้าขี้แพ้
ถูกแกล้งจิก กระทา ไม่ตอแย            อนาถแท้ เจียมตน ข่มน้ำตา
   มาวันหนึ่ง ฝูงไก่ เกิดปากเสียง       ต่างทุ่มเถียง แบ่งฝ่าย ไม่ชักช้า
ต่างพวกพ้อง จิกตี กันเนื่องมา          เจ้ากระทา ถอนใจ ปลงรำพึง
   โอ้ไก่ชน ชั้นพาล สันดานหยาบ   แต่พวกพ้อง จ้วงจาบ ทะเลาะขึ้ง
เข้าจิกตี พัลวัน อยู่ตังตึง                  จึงรู้ซึ้ง สันดาน โจรพาลเอยฯ   

๓.
   คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
อันหมู่พาล โจรา สันดานหยาบ
ไร้สัจจะ เมตตา ไม่เกรงบาป
แม้พวกพ้อง จ้วงจาบ ไม่เว้นเอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ไม่มีความเมตตา และสัจจะใดๆ ในหมู่โจร”

สนอง เสาทอง
อินทามระ 10
6 เมษายน 2556