ผ่านจากเด็ก เล็กใหญ่ เข้าวัยรุ่น
วัยว้าวุ่น กรุ่นขลัง "กำลัง"กล้า
ไม่ยุ่งยาก มากเรื้อ เหลือ"เวลา"
ขาด"เงินตรา" มาใช้ ให้ขัดเคือง
วัยทำงาน ผ่านมา "เงินตรา"มาก
"กำลัง"หลาก ตรากตรำ ทำทุกเรื่อง
"เวลา"หมด ลดไป ใช้สิ้นเปลือง
งานประเทือง เรืองยศ หมด"เวลา"
ปัจฉิมวัย ใจหนุ่ม ทำกรุ้มกริ่ม
เริงกระหยิ่ม ยิ้มย่อง น้องเรียกป๋า
"เวลา"มาก หลากล้น ท้น"เงินตรา"
อนิจจา มาแรงลด หมด"กำลัง"
สามปัจจัย ให้คิด จิตว้าวุ่น
เราหมกมุ่น หมุนวน ถูกมนต์ขลัง
ขาดสมดุลย์ หมุนไปมา ถ้าชีพยัง
คงนุงนัง รั้งดึง พึงจดจำ
ตัวของเรา เฝ้าฝัน ถึงวันก่อน
อยากหมุนย้อน ตอนนั้น วันคืนค่ำ
วัยทำงาน ผ่านพ้น ทนตรากตรำ
จะร้องรำ หนำใจ ใช้"เวลา"
(ป๋า) Moo Dum
(กรุณา อย่าเดาอายุจ้ะ)
มีคนบอกว่า ....
ตอนวัยรุ่น มีเวลา มีกำลัง ขาดเงิน
วัยทำงานกลางคน มีเงิน มีกำลัง ขาดเวลา
วัยชรา มีเงิน มีเวลา หมดแรง
เฮ้อ ! ... ถ้าจะจริง
ตอนวัยรุ่น มีเวลา มีกำลัง ขาดเงิน
วัยทำงานกลางคน มีเงิน มีกำลัง ขาดเวลา
วัยชรา มีเงิน มีเวลา หมดแรง
เฮ้อ ! ... ถ้าจะจริง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
