สัจจัง เว อมตา วาจา
ความจริง เป็นสิ่ง ไม่ตาย
แต่คน พูดนั้น วอดวาย
ฉิบหาย หลายแสน มานาน
รู้จัก กาละ เทศะ
ควรจะ พูดไหม? ใคร?ท่าน
นิ่งเสีย ตำลึง ทองพาน
หูยาน สองข้าง อ้างอิง
มีปาก เพียงหนึ่ง พูดน้อย
แล้วค่อย เอื้อนเอ่ย เปรยสิ่ง
ดั่งกลอง อยู่เฉย เคยติง
มิกริ่ง กังวาน พาลชน
พูดจริง อาจไม่ ไพเราะ
ตาลเฉาะ เพราะหู รู้ผล
พูดเท็จ เข็ดหลาบ อับจน
ผู้คน ก่นด่า น่าอาย
พุทธ ภาษิต ติดแน่น
ดั่งแก่น ธรรมะ ส่องฉาย
ความจริง เป็นสิ่ง ไม่ตาย
มิคลาย ศรัทธา น่าชม
“ไพร พนาวัลย์”