ด้วยลำโขงคดเคี้ยวลดเลี้ยวไหล
เหมือนหนึ่งในใจนางแน่เปลี่ยนแปรเสมอ
หลายครั้งยังเวียนวนจนปรนเปรอ
เที่ยวท่วมท้นเหมือนคนเพ้อมิเทียมทัน
ในบางครั้งไหลเอื่อยดูเฉื่อยช้า
บางครั้งคลั้งดั่งทะเลบ้าเปลี่ยนผกผัน
บางครั้งยามผ่อนคลายสายสัมพันธ์
เป็นเชิงชั้นดูสวยงามไหลเรื่อยมา
สายน้ำโขงเป็นสายใยให้ความรัก
ดุจดั่งหลักเลือดใหญ่ไทยเราหนา
แม้บางครั้งอาจขมขื่นกลืนน้ำตา
ก็รู้ว่าเคยสุขใจไม่ตรอมตรม
ขอใจน้องอย่าคดเคี้ยวดุจลำโขง
ลดเลี้ยวโค้งดั่งสายน้ำยามขื่นขม
ท่วมทำลายให้พี่เศร้าเฝ้าระทม
เพียงแพรห่มความหนาวคลาย..สายโขงเอย
ริน ดอนบูรพา
๓ ส.ค.๕๕
เหมือนหนึ่งในใจนางแน่เปลี่ยนแปรเสมอ
หลายครั้งยังเวียนวนจนปรนเปรอ
เที่ยวท่วมท้นเหมือนคนเพ้อมิเทียมทัน
ในบางครั้งไหลเอื่อยดูเฉื่อยช้า
บางครั้งคลั้งดั่งทะเลบ้าเปลี่ยนผกผัน
บางครั้งยามผ่อนคลายสายสัมพันธ์
เป็นเชิงชั้นดูสวยงามไหลเรื่อยมา
สายน้ำโขงเป็นสายใยให้ความรัก
ดุจดั่งหลักเลือดใหญ่ไทยเราหนา
แม้บางครั้งอาจขมขื่นกลืนน้ำตา
ก็รู้ว่าเคยสุขใจไม่ตรอมตรม
ขอใจน้องอย่าคดเคี้ยวดุจลำโขง
ลดเลี้ยวโค้งดั่งสายน้ำยามขื่นขม
ท่วมทำลายให้พี่เศร้าเฝ้าระทม
เพียงแพรห่มความหนาวคลาย..สายโขงเอย
ริน ดอนบูรพา
๓ ส.ค.๕๕
ด้วยลำโขง โค้งคด หมดความหวัง
รักภินท์พัง ฝั่งโขง โค้งเหลือเอ่ย
ใจคนคด หมดรัก หนักอกเอย
ร้างราเลย เฉยไป ไม่เหมือนเดิม
เฝ้างอนงอ ต่อรัก อยู่พักใหญ่
เฝ้าเอาใจ หวังให้ ได้รักเพิ่ม
เฝ้าถนอม กล่อมขวัญ มั่นต่อเติม
เพียรเฝ้าเสริม เติมรัก ถักสัมพันธ์
คนใจคด หมดหวัง รั้งไว้ยาก
เขาตีจาก พรากไป ใจโศกศัลย์
ลืมรักเก่า สองเรา เข้าใจกัน
ทำดึงดัน รั้นดื้อ ถืออวดดี
สุดจะเหนี่ยว เยียวยา รักษาไว้
ปล่อยลอยไป ในทาง หว่างวิถี
ไม่ซื่อตรง คงโค้ง เป็นวงรี
ดุจนที วิถีโขง โค้งคดไกล
ชลนา ทิชากร
รักภินท์พัง ฝั่งโขง โค้งเหลือเอ่ย
ใจคนคด หมดรัก หนักอกเอย
ร้างราเลย เฉยไป ไม่เหมือนเดิม
เฝ้างอนงอ ต่อรัก อยู่พักใหญ่
เฝ้าเอาใจ หวังให้ ได้รักเพิ่ม
เฝ้าถนอม กล่อมขวัญ มั่นต่อเติม
เพียรเฝ้าเสริม เติมรัก ถักสัมพันธ์
คนใจคด หมดหวัง รั้งไว้ยาก
เขาตีจาก พรากไป ใจโศกศัลย์
ลืมรักเก่า สองเรา เข้าใจกัน
ทำดึงดัน รั้นดื้อ ถืออวดดี
สุดจะเหนี่ยว เยียวยา รักษาไว้
ปล่อยลอยไป ในทาง หว่างวิถี
ไม่ซื่อตรง คงโค้ง เป็นวงรี
ดุจนที วิถีโขง โค้งคดไกล
ชลนา ทิชากร