๐ลักษณ์อักษรางาม วรวามวิไลลาย
ลีลาระดาราย พจนาวิชาครู
๐มาใหม่มิใหม่มนตร์ ประจุยลเยาะยวนหรู
เมียงมองและตรองดู ก็สิเห็นพระเพ็ญผาย
๐ยอดยุทธะดุจท่าน ครุจารย์ประมาณหมาย
เร่งร้อยระบิลปราย ภพเพื่อผดุงแด
๐ข้าน้อยดนูเพียง ริเผดียงพนมแล-
พร้อมปูประภาแพร เฉพาะรับกวีกานท์
พิศคำกวีต่อ นรหล่อลิขิตจาร
ปรีดามโหฬาร กวะได้มณีดวง
มีมิตรเหวี่ยงฉันท- ะประพันธ์สนานทรวง
แทรกถ้อยวจีกวน ประจุเรื่องกระสรวลสันต์
ห่อนใช่จะเก่งกล้า รจนา ฤ เกินกัน
ไร้หนามรจิตนั้น ก็มิหยอกสิบอกความ
มาร่วมเชลงกานท- ะประสานเลบงงาม
เพลงบรรพ์วะแวววาม เสนาะล้ำระบำเสียง
ศรีเปรื่อง
๑๘ เม.ย. ๒๕๕๖
ปล.
นร = คน, ชาย
กวะ แผลงมาจาก กับว่า = ราวกับว่า
กระสรวล = ยินดี, ร่าเริง
รจิต = เรียบเรียง, ตกแต่ง
วะแวว กร่อนจาก วับแวว
ระบำเสียง สื่อถึงลักษณะเฉพาะของฉันท์ ที่เหมือนเสียงเต้นระบำ (อิอิ...ผมเปรียบเปรยเองครับ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
