แม้เจ็บปวดเพียงใดก็ไม่หวั่น
รับน้ำกลั่นห่วงใยจากใจสาว
ช่วยเยียวยาหัวใจให้ยืนยาว
มองดวงดาวดั่งดวงตาเธอมาเยือน
ชื่นใจจังนั่งยิ้มอิ่มในอก
สองเราตกห้วงรักปักลอยเลื่อน
ด้วยความรักปักใจไม่ลืมเลือน
ดั่งดวงเดือนเยือนหล้ายามราตรี
“ไพร พนาวัลย์”
ขออภัยที่ไม่ได้สัมผัสอักษร แต่สัมผัสใจ