[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

นิทานอีสปคำกรอง
   ๒.

ต้นไม้กับคนตัดไม้

๑.
   อันพฤกษ์ไพรใหญ่ยั้ง      ดงแดน
คุณค่าประโยชน์แสน         เร่งรู้
ตระหนักตื่นสงวนแหน         ไม้ป่า ชนเฮย
ผินิ่งเฉยพลิกกู้            ก่อร้ายวิกฤตโลกฯ

๒.
   กาลครั้งหนึ่ง ครอบครัว คนตัดไม้      ปลูกเรือนบ้าน อาศัย ชายเถื่อนถิ่น
พ่อแม่ลูก ขันแข็ง เรื่องทำกิน            งานอาจินต์ ตัดไม้ ขายเลี้ยงตน
   มาวันหนึ่ง ได้พบ ต้นไม้ใหญ่         ต่างวุ่นวาย ปรึกษา หารือหน
ตัดต้นนี้ แปรขาย ไม่อับจน            คงได้เงิน มากล้น ราคางาม
   ครั้นตกลง ปลงใจ ดูยามฤกษ์         ขวานจามเบิก โคนใหญ่ เข้ามิดด้าม
ไม่นานช้า ล้มตึง สนั่นคาม            ใหญ่เกินแบก คอนหาม ต้องตัดทอน
   เลือกกิ่งเหมาะ ทำลิ่ม ทิ่มแยกไม้      เพื่อจะได้ แบ่งทอน หลายหลายท่อน
ต่างแยงงัด แยกไม้ ไม่เกี่ยงงอน         ไม้ใหญ่ครวญ ทอดถอน ชะตากรรม
   อนิจจา อกเอ๋ย อนาถนัก         ถูกขวานจาม หน่วงหนัก อยู่หลายซ้ำ
ไม่เจ็บเท่า กิ่งตน เข้าทิ่มตำ            ระกำใจ ชอกช้ำ เนื้อตนเอย... ”

๓.
   คตินิทาน เรื่องสอน ท่านสอนว่า
เจ็บอะไร เกินกว่า คนชิดใกล้
ที่ทั้งรัก ไว้เนื้อ และเชื่อใจ
กลับทำร้าย ตัวเรา ปวดร้าวเอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“เจ็บอะไรไม่เท่าโดนคนที่ใกล้ชิดและไว้ใจทำร้าย”

สนอง เสาทอง
อินทามระ 10
2 เมษายน 2556