เวลาเยียวยาทุกสิ่ง

อันเวลา..เยียวยา..พาทุกสิ่ง เป็นเรื่องจริง..ที่ได้ยิน..ไม่สิ้นหู

ใครนิยาม..ถามใจ..ใคร่กูรู ที่เรารู้..ดูเชื่่อ..เมื่อได้ฟัง

อาจจะจริง..ที่เวลา..รักษาได้ แต่ว่าใจ..เยียวยายาก..จากความหลัง

เมื่ออกหัก..โดนทำร้าย..ทำลายพัง ไม่อาจสั่ง..ให้เวลา..รักษาใจ

วันเวลา..ไม่มาหยุด..จุดที่ฝัน ยิ่งนานวัน..ยิ่งบั่นทอน..รอญเราได้

ถามใจใว้..จะโดดเดี่ยว..เปลี่ยวจนตาย หรือว่าส่าย..หัวใจให้..ใครเข้ามา

คงจะผิด..ที่จิตใจ..ใครคิดใว้ ครั้นนานไป..เวลาไม่..ช่วยรักษา

ยิ่งตอกย้ำ..ความทรงจำ..ซ้ำทุกครา ถ้าปล่อยช้า..อาจคร่า..พร่าคนดี

ชีวิตเรา..อย่าเฝ้าปิด..ติดอดีต เปิดหัวจิต..หัวใจ..ให้หลีกหนี

ถ้าพรุ่งนี้..มีคนใว้..ใจที่ดี ผ่านเป็นปี..กี่เดือน..ก็เลือนลาง

ครั้นบาดแผล..ต้องดูแล..ถึงจะหาย เจ็บปางตาย..ใคร่ครวญด่วน..ก่อนรุ่งสาง

ถ้าจิตใจ..อยากจะให้..เจ็บซางจาง ก็จงห่าง..ความเดียวดาย..ไม่สายเกิน