แผลอักเสบ ร้อนเหลือ เมื่อสิ้นสูรย์
มองมืดมิด หม่นไหม้ ใจอาดูร
เคยเป็นคูณ จูนผิด ติดลบพลัน
ลมหนาวเงียบ เรียบเฉย ไม่เอ่ยเอื้อน
ลมไม่เคลื่อน เหมือนเก่า เหงาใจฉัน
ลมรักลด หมดมอด ตลอดวัน
ลมใจหวั่น ฝันคอย ลอยล่องไป
รอลมฝน บนฟ้า มานานแล้ว
ลมเปลี่ยนแนว แน่วแน่ ดวงแดไหว
จึงวิตก อกเอ๋ย เคยแนบใน
ดั่งฤทัย ไร้อากาศ เมื่อขาดลม
พันทอง
๑๓/๐๔/๕๖
ลมนิ่งนิ่ง ยิ่งหวั่น พรั่นวิตก
ช้ำในอก หมกไหม้ ใจขื่นขม
ไหม้หมดซ้ำ กรรมเรา เศร้าระทม
ทรวงซานซม จมหมอง ครองน้ำตา
ลมหนาวเงียบ เฉียบเย็น เป็นไอหมอก
ลมรักบอก ยอกรัก หักอกข้า
ลมพัดพลิ้ว ริ้วร่ำ บอกคำลา
ลมหายใจ ไขว่คว้า หารักคืน
ขอสายฝน หล่นฟ้า มาพร้อมรัก
จะตวงตัก รักแจ่ม ให้แช่มชื่น
แต่ฝนหาย ไม้แล้ง แห้งต้นยืน
ต้องกล้ำกลืน ฝืนทน จนหมดลม
Moo Dum
ลมนิ่งเงียบ เรียบเฉย เลยเร้าร้อน
ลมขาดตอน นอนเดี่ยว เปลี่ยวขื่นขม
ลมช่วยถ่อ ต่อหายใจ ให้เถิดลม
ลมอย่าข่ม เหงให้ ไหม้อุรา
ลมหนาวผ่าน ม่านเมฆ เสกเป่าปัด
ลมหนาวผลัด กลัดกลุ้ม สุมอกข้า
ลมปรวนแปร เปลี่ยนปรับ ลับเลือนลา
ลมไม่มา เยือนเย้า เศร้าอย่างเคย
ขอลมหวน ทวนคำ มาพร่ำรัก
ขอลมพัก ดักดวง ควงชื่นเอ่ย
ขอสี่ห้อง ปองหมาย อย่าหน่ายเอย
ขอชื่นเชย เคียงคู่ สู่ทางลม
พันทอง