ยินสำเนียง เสียงพร่ำ รำพันผ่าน
บ้านกลอนกานท์ หวานคำ พร่ำสรรเสริญ
หมู่มวลมิตร ชิดใกล้ ได้พาเพลิน
ซึ้งเหลือเกิน เจริญใจ ให้จดจำ
เธอหายป่วย ด้วยโรคร้าย หมายชีวิต
มวลหมู่มิตร จิตใจ ได้ชุ่มฉ่ำ
ยินสำเนียง เสียงหวาน ผ่านลำนำ
ร้อยถ้อยคำ พร่ำตอบ ด้วยขอบใจ
เพิ่งหายป่วย ด้วยโรคร้าย กายอ่อนแอ
ยังเหลียวแล แผ่ไมตรี นี้มาให้
เพื่อนทุกคน บนทางฝัน นั้นห่วงใย
เธอหายไข้ ไร้โรคา น่าชื่นชม
สิ่งที่วอน อ้อนจันทร์ บนชั้นฟ้า
ปรารถนา คราใด ให้สุขสม
ให้โรคร้าย หายไป จากใจตรม
ได้ภิรมย์ ชมอยู่ คู่บ้านกลอน
ร้อยลำนำ คำหวาน ผ่านกลอนกานท์
อยู่ในบ้าน กลอนไทย นี้ไปก่อน
จากเพื่อนฝัน วันเศร้า เฝ้าวิงวอน
ร่วมออดอ้อน ผ่อนเศร้า ที่เผาใจ
ยินสำเนียง เสียงเธอ มาเพ้อพร่ำ
หวานลำนำ คำกลอน ช่างอ่อนไหว
ยินดีด้วย ป่วยไข้ เธอหายไป
ด้วยห่วงใย ไมตรี นี้แด่เธอ
ชลนา ทืชากร
บ้านกลอนกานท์ หวานคำ พร่ำสรรเสริญ
หมู่มวลมิตร ชิดใกล้ ได้พาเพลิน
ซึ้งเหลือเกิน เจริญใจ ให้จดจำ
เธอหายป่วย ด้วยโรคร้าย หมายชีวิต
มวลหมู่มิตร จิตใจ ได้ชุ่มฉ่ำ
ยินสำเนียง เสียงหวาน ผ่านลำนำ
ร้อยถ้อยคำ พร่ำตอบ ด้วยขอบใจ
เพิ่งหายป่วย ด้วยโรคร้าย กายอ่อนแอ
ยังเหลียวแล แผ่ไมตรี นี้มาให้
เพื่อนทุกคน บนทางฝัน นั้นห่วงใย
เธอหายไข้ ไร้โรคา น่าชื่นชม
สิ่งที่วอน อ้อนจันทร์ บนชั้นฟ้า
ปรารถนา คราใด ให้สุขสม
ให้โรคร้าย หายไป จากใจตรม
ได้ภิรมย์ ชมอยู่ คู่บ้านกลอน
ร้อยลำนำ คำหวาน ผ่านกลอนกานท์
อยู่ในบ้าน กลอนไทย นี้ไปก่อน
จากเพื่อนฝัน วันเศร้า เฝ้าวิงวอน
ร่วมออดอ้อน ผ่อนเศร้า ที่เผาใจ
ยินสำเนียง เสียงเธอ มาเพ้อพร่ำ
หวานลำนำ คำกลอน ช่างอ่อนไหว
ยินดีด้วย ป่วยไข้ เธอหายไป
ด้วยห่วงใย ไมตรี นี้แด่เธอ
ชลนา ทืชากร