เป็นบุพเพ เททับ จับใจล่ม
สุดขื่นขม ตรมหม่น ทนไม่ไหว
ดั่งโดนแกล้ง แสร้งทำ ให้ช้ำใจ
เจอทีไร ไม่นาน พานจากจร
เป็นบุพเพ เทถม ให้จมดิ่ง
รักพังจริง ทิ้งแล้ว แจวลาก่อน
แม้ยื้อยุด สุดอาลัย ใจบังอร
เฝ้าห่วงหา อาทร นอนร้าวทรวง
จะกี่วัน ฝันผ่าน มานรันทด
กี่เดือนจด บันทึก นึกทุกช่วง
กี่ปีหนอ รอรัก ปักแดดวง
กาลเลยล่วง พ่วงทับ นับแต่นี้
พันทอง
๑๓/๐๔/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
