รัก ปักทรวงห่วงหาเจ้าข้าเอ๋ย
ชอบ จังเลยหมดใจหาใครเหมือน
คน ที่เขารักแน่กลับแชเชือน
แก่ มาเยือนหน่อยเดียวรีบเหลียวมอง
แต่ ทำไมใจฉันมันแสนดื้อ
ไม่ เชื่อถือคำเตือนเหมือนยังข้อง
กล้า ลองดีที่ทำใจลำพอง
บอก อยากลองของเก่ากว่าเยาว์วัย
“ไพร พนาวัลย์”
ต่อไป “รัก เธอ หมด ใจ หา ใคร เปรียบ ปาน”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
