เขียนรู้สึกลึกล้นบนกระดาษ
ระบายวาดแววดาวพราวเวหา
รัศมีเรืองรองของจันทรา
ลิขิตถึงคนึงหาทุกคราคืน
รัตติกาลนานยาวร้าวระบัด
สถิตท่ามความสงัดอันขัดขื่น
ฝันยาวไกลไยยังคงยั่งยืน
นานเกินฝืนใจฝ่านิศากาล
เสน่หาลาลับมิกลับแล้ว
หากยังแว่วอึงอลยากพ้นผ่าน
ความทรงจำย้ำย้อนกร่อนมนมาน
ดังสถานลงทัณฑ์นิรันดร
เสียงลมพัดใบไม้สะบัดไหว
ประหนึ่งใจไห้โหยจนโรยอ่อน
สำเนียงดุจน้ำคำที่พร่ำวอน
ในบทกลอนความคิดถึงอันตรึงตรา
*****
ระบายวาดแววดาวพราวเวหา
รัศมีเรืองรองของจันทรา
ลิขิตถึงคนึงหาทุกคราคืน
รัตติกาลนานยาวร้าวระบัด
สถิตท่ามความสงัดอันขัดขื่น
ฝันยาวไกลไยยังคงยั่งยืน
นานเกินฝืนใจฝ่านิศากาล
เสน่หาลาลับมิกลับแล้ว
หากยังแว่วอึงอลยากพ้นผ่าน
ความทรงจำย้ำย้อนกร่อนมนมาน
ดังสถานลงทัณฑ์นิรันดร
เสียงลมพัดใบไม้สะบัดไหว
ประหนึ่งใจไห้โหยจนโรยอ่อน
สำเนียงดุจน้ำคำที่พร่ำวอน
ในบทกลอนความคิดถึงอันตรึงตรา
*****