๐ จรดปากกาพางงงัน
ความคิดฉันมันไม่แล่น
ติดติดขัดขัดเหลือแสน
นั่งนิ่งแทนทดท้อใจ
๐ อยากพากเพียรเขียนกลอนรัก
ต้องชะงักไปพักใหญ่
ก็รักหวานซ่านซึ้งใจ
เป็นอย่างไรไม่เคยเจอ
๐ เท่าที่ฉันนั้นได้พบ
คือจุดจบของรักเก้อ
รักแล้วร้างหว่างละเมอ
ดั่งแค่เผลอใจให้กัน
๐ อยากลองเปลี่ยนเขียนกลอนเศร้า
ตอนเหงาเหงาเฝ้าเพ้อฝัน
ในมืดมนจนจาบัลย์
ทอดทิ้งกันไปแสนไกล
๐ ให้ความทุกข์มันรุกฆาต
รักวิ่นขาด น้ำตาไหล
เพียงเริ่มเขียนก็ช้ำใจ
ปริ่มฤทัยจะขาดรอน
๐ เริ่มคิดถึงก็รู้สึก
จากส่วนลึกเกินถ่ายถอน
ต้องเลิกเขียนล้มตัวนอน
ไหลเปียกหมอน..คือน้ำตา
กาแฟดำ
ปอลู. มะมีไร อยากลองเขียนกลอนแบบหลาย ๆ บทดูบ้าง อิ อิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
