ตะวันรอนอ่อนแสงเรี่ยวแรงหมด
แสนรันทดตัวเรายิ่งเหงาหนัก
คงบาปซ้ำกรรมฉุดให้หยุดพัก
ต้องเว้นวรรคไร้คนมาสนใจ
หนุ่มเหลือน้อยคอยสาวคราวขบเผาะ
เข้ามาเกาะแขนเกี่ยวดั่งเจียวไข่
ลงจากคานเถิดหนาช่อมาลัย
พี่คนไกลใจเดียวขอเกี่ยวดอง
หลงรักเจ้าสาวน้อยที่คอยอ้อน
ตามเว้าวอนอ่อนหวานจนมานข้อง
อ่อนระทวยงวยงงเจ้าคงลอง
ยามเมียงมองยั่วเย้าจนเราเบลอ
ทุกค่ำเช้าเอาใจอยู่ใกล้ชิด
แนบสนิททรวงในกลัวใจเก้อ
คอยป้วนเปี้ยนเวียนวนเฝ้าปรนเปรอ
หลงรักเธอหมดใจ...ทำไงดี?
เอาหัวใจมาแจกวัยแรกแย้ม
ฝาโลงแง้มต้อนรับขยับที่
แต่ก็ยังพรั่งพร้อมขอยอมพลี
แก่คนดีรู้ใจ...เอาไปครอง
จะพาน้องท่องป่าพนาสันต์
ชมสวรรค์ฝันเก่าเพียงเราสอง
สู่กระท่อมไพรวัลย์วิมานทอง
รีบจับจองเถิดหนา...เดี๋ยวราโรย
“ไพร พนาวัลย์”
มาตีแผ่ เรื่องรัก ชักรันทด
ให้สลด ดวงแด แน่จริงโหวย
รักคนแก่ แย่ยัก จักราโรย
เสียงโอดโอย ครางครวญ กำสรวลพลัน
มาตีแผ่ เรื่องเก่า เมื่อคราวก่อน
หลงคำกลอน อ้อนออด ตลอดฉัน
วาดวิมาน สวยหรู คู่ชีวัน
มิหวาดหวั่น ขอรัก ปักฤทัย
เขียนตอบโต้ คล้ายจีบ รีบแกล้งเซ่อ
บางครั้งเผลอ เบลอบ้า กล้ารุกไล่
ด้วยคารม คมคาย ชายสูงวัย
จนฤทัย ไหวหวาม ยามอ่านกลอน
หุ่นคงเก๋ เท่มาก หลากความคิด
ร่างคงฟิต ติดตรึง จึงทอดถอน
คะนึงหวน ครวญหา อุราคลอน
แม้ยามนอน ร้อนเร้า เข้าซุกกาย
มาวันนี้ เห็นรูป วูบเลยฉัน
ตัวเป็นมัน ดำเมี่ยม เยี่ยมเหลือหลาย
ตกคันนา หงายท้อง จ้องตาลาย
โอ้ผู้ชาย ในฝัน ฉันละเมอ
พันทอง
ล้อเล่นนะค่ะ อย่าถือสา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
