โอ้รักเอยเคยรักสลักมั่น
ก็ถึงวันจากไกลพาใจเซ่อ
คิดถึงวันก่อนเก่าเฝ้าปรนเปรอ
อยากขอเจออีกจังเพื่อสั่งลา
แต่ชาตินี้บุญน้อยต้องลอยลับ
คงไม่มีวันกลับไปเห็นหน้า
ต้องทุกข์ทนหม่นหมองนองน้ำตา
เจ้าเย็นชาจนชินแทบสิ้นใจ
ดั่งหมดเวรหมดกรรมที่ทำต่อ
จะมิก่อเวรเก่ามาเข้าใหม่
ขอขอบคุณแดนฟ้าสุราลัย
เมื่อจากไกลอาลัยรักเคยปักทรวง
จงอยู่ดีเถิดหนาอย่ามีทุกข์
จงพบสุขทุกวันอย่าพลันร่วง
พบรักใหม่ใสสดปลดแดดวง
ความห่วงหวงสิ้นกันแต่นั้นมา
โอ้รักเอยเคยรักต้องหักห้าม
ถูกประณามหยามใจดั่งไร้ค่า
ขอเก็บความประทับใจใส่ชีวา
บนหน้าผาชีวิตที่มิตรเยือน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
