เมื่อได้ลาร่ำร้าง เมืองชล
ใจพี่เศร้าสุดทน นิ่มน้อง
จำจากใช่ใจหม่น หมองใคร่ ใจห่าง
รักพึ่งเริ่มแต่ต้องคว้าง พี่ร้าง ลาไกล
ดังฟ้าสาปดินเหยียบย่ำมาย้ำใส่
ต้องห่างไกลใยสวาทอกพี่หลอน
พี่เฝ้าเพ้อละเมอหาแม้ว่านอน
นั่งเว้าวอนเวลาพบบรรจบเธอ
น้องอยู่ไหนอยู่อย่างไรใครแนบข้าง
ถึงอ้างว้างอย่างไรใจอย่าเผลอ
เพราะพี่รักสลักไว้ปิดใจเธอ
กลัวเจ้าเผลอเปิดใจรับมาทับกัน
แม้นเจ้ายังมิเปิดใจใคร่สมัคร
แม้นเจ้ายังมิอาจรักดังพี่ฝัน
แม้นเจ้ายังมิอาจให้ความสำคัญ
แม้นเจ้านั้นยังมิหมางมาวางใจ
แต่พี่นั้นมั่นในรักสมัครจิต
แต่พี่นั้นต้องตามติดพิศมัย
แต่พี่นั้นต้องมั่นเดียวเกี้ยวทรามวัย
เพราะพี่นั้นต้องหทัยน้องนางเดียว
จึ่งอยากพักเรื่องรักที่หักเจ็บ
ไม่อยากเก็บเรื่องความหลังยังมิเหลียว
จึงดั้นด้นให้พ้นรักที่ซีดเซียว
จึ่งเกิดเรื่องเที่ยวนิราศ ณ เมืองกาน
ชายชรา
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
23 พฤศจิกายน 2024, 03:09:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: นิราศเมืองกานตอน1 (อ่าน 1632 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: