ฉันมันช่างอ่อนหัดเรื่องของการดูใจตนนัก
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 10:28:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ฉันมันช่างอ่อนหัดเรื่องของการดูใจตนนัก  (อ่าน 1333 ครั้ง)
ไร้นวล^^
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 825
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,430

โปรดแนะนำเพื่อค้ำชูภาษาไทย


« เมื่อ: 08 เมษายน 2013, 11:33:PM »

๐ฉันพานพบประสบสิ่งไม่ยิ่งหย่อน
ผ่านหนาวร้อนระลอกชอกถลอกไถล
ฝึกความคิดวิชชามหา'ลัย
พร้อมกับใบปริญญามาอวดคน

๐ประสบการณ์ทำงานโอฬารโอ่
ศักดิ์ก็โหสูงส่งหงส์พองขน
สรรพเวทย์วัตรครบประจบตน
เช่นชายชนชำนรรพระจันทร์เชียว

๐โอ้อัตตาเต็มตักมิพักหลง
ความขลังคงเข้มคมเพราะบ่มเขี้ยว
คนอื่นใดกระจิ๊ดริดค่านิดเดียว
ช่างชาญเชี่ยวสุรเชษฐ์ยังเข็ดเคียง

๐มองช่องใดใสสว่างเป็นทางโล่ง
อยากยึดโยงยศยวดยกอวดเสียง
หนึ่งในหล้าข้านี้ศักดิ์ศรีเพียง
เหมือนจะเบี่ยงเบิกโลกให้โยกตาม

๐เบื้องบงสุ์บ่มถมจิตจนมิดทิศ
มิเคยคิดแก้ไขให้ไร้หนาม
อันตัณหาอัตตาที่พาทราม
กลับยังย่ามยวนอย่างพรางโลกันตร์

๐เมื่อยามโลภโกรธหลงยังคงหลอม
ยศอย่างจอมทัพกล้าย่อมอาถรรพณ์
เรื่องจิตตนสูงต่ำไม่สำคัญ
เก่งกาจนั้นย่อมอาจพิฆาตตัว
 เคารพรัก
[/font]

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ชลนา ทิชากร, รัตนาวดี, khuadkao, Rallow, เนิน จำราย, ดารกะ, ไพร พนาวัลย์, แป้งน้ำ, Shumbala, รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

แดนดินใดให้เราเกิด  เราจะเทิดทูนไว้เหนือเศียร

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s