พิรุณสาย พรายพลิ้ว ริ้วริ้วสาด
สายฟ้าฟาด กราดเกรี้ยว เกี่ยวผสม
กรรโชกช้ำ กระหน่ำช่วย ด้วยแรงลม
ฝนพร่างพรม จมนอง ทั่วท้องนา
ข้าวท้องแก่ แผ่กอ คอรวงเน่า
ดูหม่นเศร้า เคล้าหมอง ครองทั่วหล้า
นานองน้ำ ช้ำมอง นองน้ำตา
ร่ำโศกา จาบัลย์ วันน้ำนอง
ยามน้ำแล้ง แห้งหมด มดเริงร่า
รุมลากปลา คาแห้ง แอ่งท้องร่อง
พอน้ำมา นาทุ่ง เป็นคุ้งคลอง
ปลาลำพอง ล่องน้ำ ตามกินมด
แรกรักหวาน ผ่านกราย คล้ายฝนฉ่ำ
รสรักร่ำ ล้ำหวาน น้ำตาลหยด
พอรักขม ตรมเหงา เศร้ารันทด
เหมือนฝนรด หมดฟ้า ผ่าคะนอง
ข้าวรวงแก่ แพ้ฝน จนคอเน่า
เหมือนรักเศร้า เผาไหม้ ใจสี่ห้อง
น้ำนองล้น ท้นหลั่ง ทั้งทุ่งทอง
น้ำตาครอง ห้องใจ ที่ไหม้ดำ
มดเริงล่า ปลาสังเวย อยู่เกยตื้น
เหมือนรักชื่น รื่นรมย์ ชมงามขำ
พอน้ำมา ปลาไล่มด ชดเชยทำ
เป็นกงกรรม นำรัก ถูกหักชิง
Moo Dum
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
