ย่ำรอยร้างทางเกวียนที่เวียนวก
พื้นดินปรกรกคลุมหุ้มกิ่งหัก
ใบไม้สุมกองก่ายกล่นรายนัก
ผูกเปลพักเพียงขอพอคุ้มเงา
จากอรุณอุ่นแสงจนแรงกล้า
สนธยาตะวันรอนซ่อนหลืบเขา
เที่ยวตามเก็บเกี่ยวฝันเพื่อบรรเทา
ความเงียบเหงาเปล่าร้างบนทางเดิน
รัตติกาลล่วงเยือนเห็นเดือนเสี้ยว
ยิ่งโดดเดี่ยวอึดอัดจนขัดเขิน
กอดความฝันกับกายมิหมายเกิน
พอเพลิดเพลินผ่านคืนอันยืนยาว
ครั้นรุ่งเช้าเงาทอดเหนือยอดหญ้า
แบกความฝันขึ้นบ่าแม้ปร่าร้าว
ข้อกระดูกกระตุกสั่นเสียงลั่นกราว
แต่ยังสาวเท้าตามความฝันไป
ผ่านวันแล้ววันเล่าเฝ้าเก็บฝัน
หมายมุ่งแดนอัศจรรย์ที่ฝันใฝ่
เพียงผู้เดียวเปลี่ยวร้างกลางหัวใจ
คนเก็บฝันผู้หวั่นไหวในความจริง
*****
พื้นดินปรกรกคลุมหุ้มกิ่งหัก
ใบไม้สุมกองก่ายกล่นรายนัก
ผูกเปลพักเพียงขอพอคุ้มเงา
จากอรุณอุ่นแสงจนแรงกล้า
สนธยาตะวันรอนซ่อนหลืบเขา
เที่ยวตามเก็บเกี่ยวฝันเพื่อบรรเทา
ความเงียบเหงาเปล่าร้างบนทางเดิน
รัตติกาลล่วงเยือนเห็นเดือนเสี้ยว
ยิ่งโดดเดี่ยวอึดอัดจนขัดเขิน
กอดความฝันกับกายมิหมายเกิน
พอเพลิดเพลินผ่านคืนอันยืนยาว
ครั้นรุ่งเช้าเงาทอดเหนือยอดหญ้า
แบกความฝันขึ้นบ่าแม้ปร่าร้าว
ข้อกระดูกกระตุกสั่นเสียงลั่นกราว
แต่ยังสาวเท้าตามความฝันไป
ผ่านวันแล้ววันเล่าเฝ้าเก็บฝัน
หมายมุ่งแดนอัศจรรย์ที่ฝันใฝ่
เพียงผู้เดียวเปลี่ยวร้างกลางหัวใจ
คนเก็บฝันผู้หวั่นไหวในความจริง
*****