ถึงต่างวัย ไม่สำคัญ มั่นคงแท้
ถึงหนุ่มแก่ มากเพียงใด ใจประสงค์
ถึงจนรวย สูงต่ำ ยังยืนยง
ถึงเป็นหงส์ ลงจากฟ้า มาสัมพันธ์
ตะวันสาย บ่ายคล้อย เดี๋ยวหงอยเหงา
นั่งกอดเข่า รำพึง คะนึงฝัน
ตัดสินใจ ลงจากคาน ยิ่งนานวัน
ยังดื้อรั้น คงเสียใจ ไปอีกนาน
หยุดคำด่า แล้วอย่าเถียง เพียงนั่งยิ้ม
พาเนื้อนิ่ม นวลนาง สร้างหลักฐาน
ลงเซ็นรับ ยี่สิบสอง ละ...ล้านล้าน
พร้อมทั้งบ้าน รถยนต์ ตามสนใจ
เพียงตะวัน รีสอร์ท มอบให้เจ้า
ดินเชิงเขา ตะนาวศรี มีรู้ไหม
อีกสิบปี พี่..ลาจาก น้องทรามวัย
หนี้มอบให้ น้องดูแล แค่คนเดียว
ริน ดอนบูรพา
๕ เม.ย.๕๖
ถึงหนุ่มแก่ มากเพียงใด ใจประสงค์
ถึงจนรวย สูงต่ำ ยังยืนยง
ถึงเป็นหงส์ ลงจากฟ้า มาสัมพันธ์
ตะวันสาย บ่ายคล้อย เดี๋ยวหงอยเหงา
นั่งกอดเข่า รำพึง คะนึงฝัน
ตัดสินใจ ลงจากคาน ยิ่งนานวัน
ยังดื้อรั้น คงเสียใจ ไปอีกนาน
หยุดคำด่า แล้วอย่าเถียง เพียงนั่งยิ้ม
พาเนื้อนิ่ม นวลนาง สร้างหลักฐาน
ลงเซ็นรับ ยี่สิบสอง ละ...ล้านล้าน
พร้อมทั้งบ้าน รถยนต์ ตามสนใจ
เพียงตะวัน รีสอร์ท มอบให้เจ้า
ดินเชิงเขา ตะนาวศรี มีรู้ไหม
อีกสิบปี พี่..ลาจาก น้องทรามวัย
หนี้มอบให้ น้องดูแล แค่คนเดียว
ริน ดอนบูรพา
๕ เม.ย.๕๖
ตัดสินใจ ลงคาน กลัวมานร้าว
กลัวน้ำตา ร่วงกราว แสนเปล่าเปลี่ยว
กลัวอกหัก ชักหวั่น สั่นแท้เทียว
กลัวทุกเสี้ยว หัวใจ ไร้คนปอง
แอบหลงรัก คนแก่ แย่ไหมนี่
แอบทุกที ที่เห็น เป็นมัวหมอง
แอบหลงปลื้ม ดื่มด่ำ ถลำมอง
แอบจนต้อง บางครั้ง ยังเวียนวน
เพียงตะวัน จันทรา ห้าร้อยหลัง
ที่เคยสั่ง เอาไว้ ไยสับสน
ว่าจะโอน ถ่ายมา ให้หน้ามน
รอจนพ้น หนาวแล้ว แห้วเหมือนเดิม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
