คืนฟ้าไร้จันทร์ . . มันน่ากลัว
ความคิดถึงก่อตัว . .. เป็นความหวั่นไหว
คืนฉันไร้เธอข้างกาย
แม้แต่เสียงลมพัดใบไม้ไกว . .. ยังได้ยิน
ไม่อยากเผยใจว่าอ่อนแอ
ไม่อยากพ่ายแพ้ . .. ให้ความห่วงถวิล
พยายามอยู่กับปัจจุบัน . . และปรับตัวให้ชิน
แต่ทุกครั้งที่เหลือบมองปฏิทิน . .. น้ำตายังรื่นริน . . คิดถึงเธอ~*
ร้องไห้เพราะหมดแรงใจ
น้ำตาไม่เคยหยุดไหล . .. เพราะหัวใจไม่เคยหยุดรัก
สำหรับเธอ . . ฉันเป็นแค่คนเคยรู้จัก
เป็นอดีตที่ไม่อยากกล่าวถึงนัก . .. สำหรับใคร
ส่วนฉัน . . ไม่เคยลดทอนความรู้สึกดี ~ ดี
ยังรักเท่าลมหายใจที่มี . .. ยืนยันได้
แม้ช่องว่างที่เธอเว้น ~ จะขีดเส้นฉันออกไป
แม้จุดจบคือการห่างหาย . .
ก็ไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกของฉันได้ . .. สักนิดเดียว~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
