..มีหนักบ้างเบาบ้าง ทางชีวิต
ต่างถูกผิดอ่อนแอและฮึกเหิม
เสพสุขทุกข์ทั้งท้อทั้งต่อเติม
ทั้งริเริ่มและร้างกลางกมล
เช่นสายน้ำน่านหนึ่งจะพึงเผย
ย่อมต้องเลยฤดูสู้ฝึกฝน
ฝ่าโลกแล้งแสงสูรย์ซึ่งผจญ
เป็นธารทนทานท้าต่อฟ้าดิน
ห้วงแห่งมนุษย์ผุดผ่านการเวียนว่าย
อยู่เป็นตายชนะแพ้กระแสสินธุ์
เพื่อพบพ้นปนปลื้มได้ดื่มกิน
ย่อมต้องดิ้นรนล้าฝ่าคลื่นลม
จึงได้หวังว่าวันที่ฝันใฝ่
จะอยู่ใกล้นิยามเมื่อข้ามขม
เมื่อผ่านร้อนผ่านหนาวร้าวระทม
คงได้สมสร้างมาปัญญาชน
แต่ต้องตื่นจากฝันก่อนวันนี้
ทิ้งวิถีถมทับเคยสับสน
สู่เส้นทางวางใหม่ไม่วกวน
ตั้งอยู่บนความจริงจะพริ้งพราว
..มีหนักบ้างเบาบ้าง ทางชีวิต
ล้วนถูกผิดผู้สอนซึ่งร้อนหนาว
สักวันหวังวันหนึ่งถึงดวงดาว
ได้ชัยสมกับก้าวที่ยาวนาน
ธรรมดา