“มาลัยดอกงิ้วริ้วลายดอกรัก”
๐
พร่างไสวปลายยอดทอดดอกหวาม
สร้างนิยามสิเนหาครายลเห็น
นามเจ้างิ้วพลิ้วลายฉายผ่องเพ็ญ
แปรประเด็นเป็นดอกรักจักเมื่อใด
เก็บดอกงิ้วพลิ้วลมพรมผืนหญ้า
จรดปลายนาสามาชิดใกล้
ชื่นภิรมย์กลิ่นยวนล้วนละไม
สัมผัสไล้ลึกซึ้งตรึงอารมณ์
หลงสีดอกเจ้าแล้วมิแคล้วฝัน
คล้ายกับฉันหลงใจไม่เหมาะสม
เก็บดอกงิ้วพลิ้วลายรัก..จึ่งมักตรม
เพียงได้ชมสิ่งฝัน..มันไม่จริง!
ลิ้มรสหวานดอกงิ้วติดชิวหา
เหมือนถูกตรวนขื่อคากามาสิง
หนามทิ่มแทงแหยงกายไม่ประวิง
ยังอยากชิงยอดงิ้วที่พลิ้วบาน
ร้อยดอกงิ้วริ้วสายลายดอกรัก
มาลัยถักรวงงิ้วอันพลิ้วหวาน
คล้องเป็นบ่วงผูกคอบ่ทัดทาน
เพ้อทะยาน..หลงกลิ่นซ่อน! ด้วยอ่อนแอ
หลงรักหลงกลิ่นเจ้าเขลาหลงดอก
จึ่งช้ำชอกช้ำหนามลามเป็นแผล
หลงดอกงิ้วพลิ้วลายหลอกเห็นดอกแปร
หลงว่างิ้วพลิ้วรักแท้แผลจึงลาม
masapaer