ปลูกกระท่อมชาวไร่อยู่ชายป่า
เห็นเธอมาคนเดียวคงเปลี่ยวเปิ่น
รีบออกมาต้อนรับเหลี่ยมลับเนิน
พี่ขอเชิญพักก่อนอย่าจรไกล
เพราะแถวนี้สัตว์ร้ายมันรายรุ่ม
งูมันชุมดั่งเสือทั้งเหนือใต้
ทั้งลิงค่างช้างป่าพวกหมาใน
เห็นสาวสาวไม่ได้...มันไล่ฟัด
อยู่กับพี่ปลอดภัยกว่าใครหมด
มิให้อดอาหารทานสลัด
ผลไม้ในป่าสารพัด
จะให้หัดแต่งกลอนตอนกลางคืน
ไม่ต้องรอต่อกลอนไปอ้อนสาว
อากาศหนาวสายลมไม่ขมขื่น
จะกอดน้องปองมั่นเพียงขวัญยืน
ขอเริงรื่นสองเราทุกเช้าเย็น
“ไพร พนาวัลย์”