อยากไปนัก ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง
ดีกว่าลวง หลอกกันไป ให้เศร้าหมอง
แค่ทำนบ กั้นน้ำตา ไหลมานอง
ตามครรลอง คนชอกช้ำ เขาทำกัน
เจ็บวันนี้ หรือวันไหน ก็ไม่ต่าง
เธอต้องห่าง ไปอยู่ดี ที่ไหวหวั่น
พอเท่านี้ ยอมดึงธง ลงละกัน
ยอมทิ้งฝัน ที่เคยวาด แม้บาดใจ
ความพ่ายแพ้ คือบทเรียน ให้เพียรคิด
สร้างแรงจิต ให้เข้มแข็ง แบ่งใจไว้
เป็นการสร้าง ภูมิต้านทาน ร้าวรานใจ
เจ็บเมื่อไหร่ ค่อยดึงมา ทาบรรเทา
แม้เวลา จำเป็นต้อง ทดลองใช้
รักษาไข้ ใจเจ้ากรรม ช้ำแสนเศร้า
เจ็บครั้งนี้ แม้นต้องทน จนนานเนา
อย่างน้อยเรา มีศักดิ์ศรี ที่ดีพอ
ไม่จองเวร ฝากอวยพร วอนให้ฟ้า
ช่วยเมตตา อย่าตามทัน พลันเลยหนอ
ให้ชาตินี้ เธออย่าทุกข์ สุขให้พอ
เวรจงรอ จนเธอหน่าย ค่อยว่ายเวียน
ดีกว่าลวง หลอกกันไป ให้เศร้าหมอง
แค่ทำนบ กั้นน้ำตา ไหลมานอง
ตามครรลอง คนชอกช้ำ เขาทำกัน
เจ็บวันนี้ หรือวันไหน ก็ไม่ต่าง
เธอต้องห่าง ไปอยู่ดี ที่ไหวหวั่น
พอเท่านี้ ยอมดึงธง ลงละกัน
ยอมทิ้งฝัน ที่เคยวาด แม้บาดใจ
ความพ่ายแพ้ คือบทเรียน ให้เพียรคิด
สร้างแรงจิต ให้เข้มแข็ง แบ่งใจไว้
เป็นการสร้าง ภูมิต้านทาน ร้าวรานใจ
เจ็บเมื่อไหร่ ค่อยดึงมา ทาบรรเทา
แม้เวลา จำเป็นต้อง ทดลองใช้
รักษาไข้ ใจเจ้ากรรม ช้ำแสนเศร้า
เจ็บครั้งนี้ แม้นต้องทน จนนานเนา
อย่างน้อยเรา มีศักดิ์ศรี ที่ดีพอ
ไม่จองเวร ฝากอวยพร วอนให้ฟ้า
ช่วยเมตตา อย่าตามทัน พลันเลยหนอ
ให้ชาตินี้ เธออย่าทุกข์ สุขให้พอ
เวรจงรอ จนเธอหน่าย ค่อยว่ายเวียน