จิบกาแฟแล้วขอแชร์ความเหนื่อยล้า
น้องเพิ่งเดินผ่านมายังหวั่นไหว
กับหลายสิ่งหลายอย่างที่เปลี่ยนไป
รวมถึงใจของบางคนที่ทนรอ
กาแฟจะหมดแล้ว
ก้มมองแก้วแล้วหัวใจก็ยิ่งท้อ
นานแค่ไหน เหงาแค่ไหนที่เฝ้ารอ
แต่เธอขอให้จบลงปลงวักที
ถ้าเธอเป็นเหมือนกาแฟ
ฉันคงไม่ต้องมานั่งแช่อยู่แบบนี้
อาจจะทิ้งขว้างเธอไปไกลเลยยิ่งดี
แต่ก็ทำได้แค่นี้คิดในใจ
ก็ใครจะลืมลง
คนทั้งคนนะจะลืมยังไงได้
อุตส่ารอ อุตส่าคอยทั้งหัวใจ
แต่เอกลับทิ้งกันง่าย...ใจช่างดำ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 01:29:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ๐๐๐มุมกาแฟ๐๐๐ (อ่าน 1348262 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: