เขียนบทกลอนทักทายให้คลายขุ่น
ยามว้าวุ่นครุ่นจิตยิ่งคิดข้อง
จึงปลดปล่อยถ้อยความตามครรลอง
อาจบกพร่องพลั้งบ้างอย่าคลางแคลง
แม้กลอนหวานขานขับมิจับจิต
เฉกพินิจจันทร์แรมหาแจ่มแจ้ง
ดังรวงข้าวขาดฝนจนโรยแรง
อย่าหน่ายแหนงระแวงจิตคิดน้อยใจ
มีเวลาจะแวะเวียนเขียนกลอนต่อ
เกรงแต่ก็เธอรำคาญพานผลักไส
กลอนไม่เพราะเสนาะดังที่หวังไว้
โปรดอภัยบางคราอารมณ์รวน
ยามว้าวุ่นครุ่นจิตยิ่งคิดข้อง
จึงปลดปล่อยถ้อยความตามครรลอง
อาจบกพร่องพลั้งบ้างอย่าคลางแคลง
แม้กลอนหวานขานขับมิจับจิต
เฉกพินิจจันทร์แรมหาแจ่มแจ้ง
ดังรวงข้าวขาดฝนจนโรยแรง
อย่าหน่ายแหนงระแวงจิตคิดน้อยใจ
มีเวลาจะแวะเวียนเขียนกลอนต่อ
เกรงแต่ก็เธอรำคาญพานผลักไส
กลอนไม่เพราะเสนาะดังที่หวังไว้
โปรดอภัยบางคราอารมณ์รวน
เขียนบทกลอน อ้อนหา มาเสมอ
ยามไม่เจอ หน้ากัน ฉันไห้หวน
รู้สึกเหงา เศร้ามาก จึงฝากครวญ
อาจรัญจวน บางครา อย่าว่ากัน
ในส่วนลึก นึกถึง คะนึงหา
อยากเห็นหน้า ก่อนนอน ตอนไหวหวั่น
เพียงเท่านี้ ก็พอ รอทุกวัน
เพียงสั้นสั้น ได้ใจความ ตามต้องการ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
