คงถึงครา ลาลับ ดับความหวัง
เมื่อดอกฟ้า ไม่ลาร่วง ทรวงจึงพัง
อนิจจัง หวังสูงเกิน ประเมินตน
ขออยู่เป็น ชาวดิน ถวิลต่ำ
ไม่เพ้อพร่ำ ดอกดวง ที่ร่วงหล่น
แม้นรักเธอ เสมอทรวง ดวงกมล
จะยอมทน หม่นหมอง เฝ้ามองเธอ
"มุนีน้อย"
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
22 พฤศจิกายน 2024, 01:11:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ดอกฟ้า... (อ่าน 3586 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
