ไร้อารมณ์ร่วมผสานกานท์ก็กร่อย
ดูเลื่อนลอยสิ้นหมดรสผสม
คำก็จืดชืดจางไม่พร่างพรม
ร้างคำคมเคยขับรับบทกลอน
เขียนแล้วลบแล้วเขียนเวียนครุ่นคิด
ล้าจริตจิตเจื่อนมิเหมือนก่อน
ระดาษคำเคยหลากล้วนจากจร
ตัวอักษรสิ้นมนตร์มาดลใจ
ยิ่งขืนจิตลิขิตกลอนยิ่งอ่อนล้า
เอือมระอาระอุอั้นจนหวั่นไหว
วางปากกาไว้ก่อนถอนฤทัย
รอพรุ่งนี้เริ่มใหม่ใกล้หมดแรง
ดูเลื่อนลอยสิ้นหมดรสผสม
คำก็จืดชืดจางไม่พร่างพรม
ร้างคำคมเคยขับรับบทกลอน
เขียนแล้วลบแล้วเขียนเวียนครุ่นคิด
ล้าจริตจิตเจื่อนมิเหมือนก่อน
ระดาษคำเคยหลากล้วนจากจร
ตัวอักษรสิ้นมนตร์มาดลใจ
ยิ่งขืนจิตลิขิตกลอนยิ่งอ่อนล้า
เอือมระอาระอุอั้นจนหวั่นไหว
วางปากกาไว้ก่อนถอนฤทัย
รอพรุ่งนี้เริ่มใหม่ใกล้หมดแรง