แกะที่นับ ไม่รู้ ไปอยู่ไหน
ร้องหาแกะ ไม่มา หายหน้าไป
แล้วจะทำ อย่างไร หลับไม่ลง
ยานอนหลับ อยู่ไหน เดินไปหยิบ
เสียงพารา กระซิบ ร้องทักส่ง
ยานอนหลับ หลับแล้ว ได้โปรดปลง
ปลุกก็คง ไม่ฟื้น ตื่นให้กิน
กลับมานอน พลิกกาย ทั้งหงายคว่ำ
ช่างชอกช้ำ ตัวช่วย หายหมดสิ้น
ร้องไห้จ้า แทบบ้า น้ำตาริน
แล้วดีดดิ้น โอดโอย โหยอ่อนแรง
เสียงดังพลั๊ก ร่วงผลอย ลอยจากที่
เพื่อนตัวดี ด่าซ้ำ อย่างกำแหง
สอยเสียร่วง ลงพื้น ซะเต็มแรง
ยังจะแกล้ง ว่าฉัน นั้นเสียงาน
รอบข้างตัว มองกัน เป็นตาเขียว
ฉันหน้าเซียว ซีดหด โปรดสงสาร
เข้าประชุม เผลอหลับ ไปไม่นาน
แล้วแค่ฝัน ว่าอยู่บ้าน หลับไม่ลง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
