มือแข็งใจอ่อนบทกลอนขัด
อารมณ์ง้างงัดคอยพัดหวน
เสาหินสิ้นท่ามาเรรวน
เข็มทวนทิศแล้วนาฬิกา
ใคร่ตอบแนบติดสนิทเนื้อ
ไฟเชื้อสุดท้ายกลับหายจ้า
ไม่อยาก..ให้ใครค้นน้ำตา
จากรอยวาจาที่พร่าลง
ดั่งแห้งแล้งจากซากความคิด
ดวงจิตกระจุยเป็นผุยผง
อยู่ในภาวะไม่มั่นคง
ทรุดทรงทรุดโทรมถูกโจมตี
จึงตั้งค่าย..ล้อมกรอบคำกล่าว
เก็บดาวเก็บเดือนเลื่อนเข้าที่
ขอโทษขอโพย..โดยคดี
ผิดนี้ย้ำเตือนเป็นเพื่อนตาย
ก้านกล้วย