เสียงผ่าวแผ่ว แว่วไกล ใครกันหว่า.?
นึกว่าบัง เดินมา พาใจหาย
อุตส่าห์มุด คุดเตียง เสี่ยงแทบตาย
ไหงกลับกลาย เป็นผู้เฒ่า เฝ้าเมียงมอง
เดินกระซ่อง-กระแซ่ง แข้งขาแขน
ใบหน้าแบน ยิ้มหรา น่าสยอง
พอแยกเขี้ยว เสียวไส้ ใจหล่นกอง
ถึงมีของ ทองทรัพย์ ไม่รับทาน
นึกว่าบัง เดินมา พาใจหาย
อุตส่าห์มุด คุดเตียง เสี่ยงแทบตาย
ไหงกลับกลาย เป็นผู้เฒ่า เฝ้าเมียงมอง
เดินกระซ่อง-กระแซ่ง แข้งขาแขน
ใบหน้าแบน ยิ้มหรา น่าสยอง
พอแยกเขี้ยว เสียวไส้ ใจหล่นกอง
ถึงมีของ ทองทรัพย์ ไม่รับทาน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
