เพราะใคร
เพราะเป็นใคร..คนหนึ่ง..จึงไม่รู้
ใครหนอผู้ ให้พัน ฝันจนสาง
แต่พอตื่น ชื่นหาย สลายทาง
ต้องหม่นหมาง ร้างรอ..หนอระทม
หากพันบอกว่าใคร ให้รู้แจ้ง
จะจัดแจงตามทวง บ่วงรักขม
จะบอกเขาให้รู้..ผู้ตรอมตรม
ผู้ระงม ร้องร่ำ ช้ำคือ..พัน
เคยบอกแล้วรักไกลใจหนาวเหน็บ
เกินก่อเก็บรักซึ้งตรึงสวรรค์
ยามเขาห่างเหินไป ไกลจากกัน
ทุกคืนวันนั้นเศร้า..ต้องเฝ้าคอย
ไม่ยอมรักคนนี้.ที่เคียงข้าง
คงปล่อยวางไม่สู่ผู้เหงาหงอย
ไม่มองดินถวิลสูงยูงเลิศลอย
ผู้ต่ำต้อยคอยเก้อ..เผลอคร่ำครวญ
แต่ไม่ท้อ ยังรอ ต่อความหวัง
แต่ไม่ท้อ ขอตั้ง สั่งสงวน
แต่ไม่ท้อ แม้ใคร ไม่ชื่นชวน
แต่ไม่ท้อ รอนวล ไม่ รวนเร
รักข้างเดียวคือใครไหนกันแน่
เธอไม่แล แคร์บ้าง ช่างหันเห
มองคนอื่นชื่นล้นขนรักเท
คนจบเห่..คือพี่..มีแต่ตรม..
เพราะเป็นใคร..คนหนึ่ง..จึงไม่รู้
ใครหนอผู้ ให้พัน ฝันจนสาง
แต่พอตื่น ชื่นหาย สลายทาง
ต้องหม่นหมาง ร้างรอ..หนอระทม
หากพันบอกว่าใคร ให้รู้แจ้ง
จะจัดแจงตามทวง บ่วงรักขม
จะบอกเขาให้รู้..ผู้ตรอมตรม
ผู้ระงม ร้องร่ำ ช้ำคือ..พัน
เคยบอกแล้วรักไกลใจหนาวเหน็บ
เกินก่อเก็บรักซึ้งตรึงสวรรค์
ยามเขาห่างเหินไป ไกลจากกัน
ทุกคืนวันนั้นเศร้า..ต้องเฝ้าคอย
ไม่ยอมรักคนนี้.ที่เคียงข้าง
คงปล่อยวางไม่สู่ผู้เหงาหงอย
ไม่มองดินถวิลสูงยูงเลิศลอย
ผู้ต่ำต้อยคอยเก้อ..เผลอคร่ำครวญ
แต่ไม่ท้อ ยังรอ ต่อความหวัง
แต่ไม่ท้อ ขอตั้ง สั่งสงวน
แต่ไม่ท้อ แม้ใคร ไม่ชื่นชวน
แต่ไม่ท้อ รอนวล ไม่ รวนเร
รักข้างเดียวคือใครไหนกันแน่
เธอไม่แล แคร์บ้าง ช่างหันเห
มองคนอื่นชื่นล้นขนรักเท
คนจบเห่..คือพี่..มีแต่ตรม..
"บ้านริมโขง"
๑๖ มีนาคม ๒๕๕๖