หวั่นในอก สะทกสะเทิ้นเกินปกปิด
หวั่นความคิดตัวเราจะเข้าข้าง
หวั่นว่ารักที่เห็นเช่นอำพราง
หวั่นคำอ้างจารจด...เ พี ย ง บ ท ก วี
หวั่นความคิดตัวเราจะเข้าข้าง
หวั่นว่ารักที่เห็นเช่นอำพราง
หวั่นคำอ้างจารจด...เ พี ย ง บ ท ก วี
♥ ประภาคาร ♥
มากคำร้อยคำเรียงเสียงออดอ้อน
ให้อาทรอาลัยในฉวี
หลายห่วงใยห่วงหาทุกนาที
ช่างมากมีมากคำนำกังวล
เกินจะห้ามจะรั้งให้ยั้งหยุด
หลายคำผุดคำพรอดสอดสู่ผล
ด้วยรักเหลือรักมากฝากกมล
คอยเตือนตนเตือนใจฝันใฝ่ปอง
ความห่างไกลห่างกันนั้นใช่เหตุ
สุดที่เจตน์ที่ใจใฝ่สนอง
คือมั่นคงมั่นหมายสายใจครอง
เกินใดข้องใดขัดมาปัดไป
มองเหมือนหมอกเหมือนม่านเป็นบานกั้น
สายตาสั้นตามัวตัวหวั่นไหว
หมดความกล้าความกลัวคลุมขั้วใจ
สิ้นสดใสสดชื่นยืนระทม
ไกลอ้อมแขนอ้อมอกระทกสั่น
ใครไหนกันไหนกอดพลอดสุขสม
อยากโอบกายโอบไหล่ใส่อารมณ์
อย่างชื่นชมชื่นชอบตอบรำพึง
ในที่สุดที่สื่อคือรักล้น
เราสองคนสองใจให้คิดถึง
เมื่อยามใดยามคิดติดคะนึง
ให้สุดซึ้งสุดชอบ..มอบกลอนกานท์
ให้อาทรอาลัยในฉวี
หลายห่วงใยห่วงหาทุกนาที
ช่างมากมีมากคำนำกังวล
เกินจะห้ามจะรั้งให้ยั้งหยุด
หลายคำผุดคำพรอดสอดสู่ผล
ด้วยรักเหลือรักมากฝากกมล
คอยเตือนตนเตือนใจฝันใฝ่ปอง
ความห่างไกลห่างกันนั้นใช่เหตุ
สุดที่เจตน์ที่ใจใฝ่สนอง
คือมั่นคงมั่นหมายสายใจครอง
เกินใดข้องใดขัดมาปัดไป
มองเหมือนหมอกเหมือนม่านเป็นบานกั้น
สายตาสั้นตามัวตัวหวั่นไหว
หมดความกล้าความกลัวคลุมขั้วใจ
สิ้นสดใสสดชื่นยืนระทม
ไกลอ้อมแขนอ้อมอกระทกสั่น
ใครไหนกันไหนกอดพลอดสุขสม
อยากโอบกายโอบไหล่ใส่อารมณ์
อย่างชื่นชมชื่นชอบตอบรำพึง
ในที่สุดที่สื่อคือรักล้น
เราสองคนสองใจให้คิดถึง
เมื่อยามใดยามคิดติดคะนึง
ให้สุดซึ้งสุดชอบ..มอบกลอนกานท์
"บ้านริมโขง"
๑๕ มีนาคม ๒๕๕๖
กลบท กินนรเก็บบัว