ดาวระดาษวาดฟ้าคราหนาวฉ่ำ
เฝ้าครวญคร่ำหนาวใจเมื่อไกลห่าง
หวนคำนึงถึงไอดินทุกถิ่นทาง
จำใจร้างจางลับรอกลับเรือน
♥ แซม ♥
พร่ำรำพึงซึ้งทรวงสุดห่วงหา
พรรณนาว่ารักใครจักเหมือน
ฝากคำหวานผ่านฟ้ามาเยี่ยมเยือน
กลัวรักเลือนเบือนหน้าน้ำตาคลอ
สุดกังวลหม่นหมองนั่งมองฟ้า
เดือนแจ่มตาคราเหงาเพียงเฝ้าขอ
ให้คนไกลไม่ลืมดื่มด่ำพอ
คิดถึงหนอรอสมภิรมย์ทรวง
สะท้านอกตระหนกจิตคิดวาบหวิว
เกรงรักปลิวลิ่วลับดับแดนสรวง
เย็นยะเยือกหวั่นไหวกลัวใครลวง
รักพุ่มพวงห่วงหาน้ำตานอง
หนาวแดนไกลแต่ไฉนในอกฉัน
กลับสะบั้นสั่นเทิ้มเติมสนอง
คะนึงหาผวาหวั่นสัมพันธ์ปอง
หนาวคูณสองมองผ่านม่านฟ้าไกล
ฝากคำซึ้งถึงนวลชวนสุขสม
เปิดอารมณ์ด้วยมั่นวันฟ้าใส
กระแสจิตติดต่อหนอหนึ่งใคร
สื่อจากใจให้ตรงส่งใจเธอ
ให้ฟ้าดินเป็นพยานคำขานขับ
ให้รอรับด้วยมั่นวันเสนอ
ให้รับรู้ผู้ซึ้งถึงละเมอ
ให้รักเอ่อเลอล้น..สองคนเรา..
พรรณนาว่ารักใครจักเหมือน
ฝากคำหวานผ่านฟ้ามาเยี่ยมเยือน
กลัวรักเลือนเบือนหน้าน้ำตาคลอ
สุดกังวลหม่นหมองนั่งมองฟ้า
เดือนแจ่มตาคราเหงาเพียงเฝ้าขอ
ให้คนไกลไม่ลืมดื่มด่ำพอ
คิดถึงหนอรอสมภิรมย์ทรวง
สะท้านอกตระหนกจิตคิดวาบหวิว
เกรงรักปลิวลิ่วลับดับแดนสรวง
เย็นยะเยือกหวั่นไหวกลัวใครลวง
รักพุ่มพวงห่วงหาน้ำตานอง
หนาวแดนไกลแต่ไฉนในอกฉัน
กลับสะบั้นสั่นเทิ้มเติมสนอง
คะนึงหาผวาหวั่นสัมพันธ์ปอง
หนาวคูณสองมองผ่านม่านฟ้าไกล
ฝากคำซึ้งถึงนวลชวนสุขสม
เปิดอารมณ์ด้วยมั่นวันฟ้าใส
กระแสจิตติดต่อหนอหนึ่งใคร
สื่อจากใจให้ตรงส่งใจเธอ
ให้ฟ้าดินเป็นพยานคำขานขับ
ให้รอรับด้วยมั่นวันเสนอ
ให้รับรู้ผู้ซึ้งถึงละเมอ
ให้รักเอ่อเลอล้น..สองคนเรา..
"บ้านริมโขง"
๑๒ มีนาคม ๒๕๕๖