จะทนเหงา เศร้าใจ ทำไมเล่า ?
จะฝืนเฝ้า เขาต่อ รอถึงไหน ?
จะอยู่เดียว เปลี่ยวหมอง ไม่มองใคร
จะช้ำใจ ไปนาน กี่กาลเวียน ?
คำว่าช้ำ ช้ำรัก หนักใจหม่น
ท่องแต่ทน ทนจัง ฟังแล้วเลี่ยน
ดื่มน้ำตา ตาช้ำ ซ้ำจนเอียน
ยังเฝ้าเพียร เพียรรอ หนอใจนาง
อย่ามัวครอง หมองช้ำ จำวิโยค
อย่าแบกโลก โศกใจ ...ทิ้งไปบ้าง
เรื่องช้ำเศร้า เก่าลง จงปล่อยวาง
พอทุกข์จาง ลางหลอน คงผ่อนคลาย
เปิดประตู สู่ทาง วางรักใหม่
เปิดดวงใจ ให้อ้อน ก่อนจะสาย
เปิดสวรรค์ ทอฝัน พรรณราย
เปล่งประกาย สายใย ใจรักเรือง
Moo Dum
ที่ทนเหงา เศร้าอยู่ เธอรู้ไหม
เพราะเหตุใด ใจฉัน มันหาเรื่อง
ไปรักชาย หมายผิด คิดขุ่นเคือง
จึงสิ้นเปลือง เรื่องเวลา มาเสียนาน
ให้เจ็บหนำ ช้ำใน หัวใจหม่น
ด้วยเหตุผล กลใด ไม่สงสาร
ต้องทนเหงา เศร้าท้อ ทรมาน
ใจซมซาน นานนัก เพราะรักลวง
จึงเจ็บช้ำ ระกำหม่น ทนหมองเศร้า
เพราะรักเขา เฝ้าฝัน ทุกวันห่วง
เจ็บระกำ ช้ำเศร้า เหงาแดดวง
เหมือนติดบ่วง ห้วงรัก ที่หนักใจ
เปิดประตู สู่ห้องใจ ไว้รอแล้ว
ไร้วีแวว แมวมอง มัวจ้องไหน
ไม่รับรู้ ลู่ทาง หรืออย่างไร
ทิ้งฉันให้ ใจลอย คอยแต่เธอ
ชลนา ทิชากร
เพราะเหตุใด ใจฉัน มันหาเรื่อง
ไปรักชาย หมายผิด คิดขุ่นเคือง
จึงสิ้นเปลือง เรื่องเวลา มาเสียนาน
ให้เจ็บหนำ ช้ำใน หัวใจหม่น
ด้วยเหตุผล กลใด ไม่สงสาร
ต้องทนเหงา เศร้าท้อ ทรมาน
ใจซมซาน นานนัก เพราะรักลวง
จึงเจ็บช้ำ ระกำหม่น ทนหมองเศร้า
เพราะรักเขา เฝ้าฝัน ทุกวันห่วง
เจ็บระกำ ช้ำเศร้า เหงาแดดวง
เหมือนติดบ่วง ห้วงรัก ที่หนักใจ
เปิดประตู สู่ห้องใจ ไว้รอแล้ว
ไร้วีแวว แมวมอง มัวจ้องไหน
ไม่รับรู้ ลู่ทาง หรืออย่างไร
ทิ้งฉันให้ ใจลอย คอยแต่เธอ
ชลนา ทิชากร