~*♥*..ลึก..อยู่ใน..หัวใจ..~*♥*
...น้ำตาซึม ทุกที ยามที่อ่าน
บทกลอนกานท์ เธอเขียน เจียรความใส่
ถ้อยบรรจง บ่งงาม ถึงความนัย
ประทับใจ ทุกครา ที่มายล...
...ปล่อยอารมณ์ ลื่นไหล ตามไปด้วย
รักรินรวย มิห้าม ความสับสน
น้ำตาสุข คลุกเศร้า เคล้าปะปน
คิดถึงคน ที่เขียน แนบเนียนวาง...
...อาจคงเป็น เพียงแค่ แผ่ความให้
สัมผัสใจ ดลจิต คิดรักสร้าง
ผู้อ่านนี้ พะวง หลงฝันพลาง
แม้บทกลอน แสร้งอ้าง สร้างวาจา...
...วันไหนมี กลอนอ่าน ผ่านนัยน์นี้
ทราบทันที คือวัน ต้องฝันหา
ความจรด เธอสร้าง พร่างสายตา
โปรดเถิดรู้ จินตนา ค่างดงาม...
...หากยามนี้ มิครวญ ชวนฝันใหม่
ฉันค้นเก่า อ่านได้ แม้ใจถาม
ชอบอ่านจริง ยิ่งเริ่ม เคลิ้มคล้อยตาม
ปลื้มล้นหลาม อารมณ์ ภิรมย์เยือน...
...น้ำตาคลอ ทุกที ที่ได้อ่าน
บทกลอนซ่าน ซับใจ ใส่รักเหมือน
ฝากถ้อยหยิบ หัวใจ ไม่ลืมเลือน
ฟ้ามีดาว พราวเกลื่อน เตือนรักคอย...
รัตนาวดี
~*♥*...~*♥*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
