บอกเท่าไรไม่ฟังใจยังดื้อ
มันแสนซื่อแสนซนเล่นกลให้
หัวใจแสบแปลบร้อนจนค่อนใจ
ทำยังไงดีหนาช่างบ้าบอ
ก็มันหลงรักเขาจนเข้าไส้
ห้ามยังไงไม่เชื่อมันเหลือขอ
หลงรักเขาล้นใจยังไม่พอ
เขายิ่งงอนยิ่งง้อไม่ท้อเลย
อย่าเชียวเน้อใจเอ๊ย...อย่ารักเขา
อย่าโง่เขลามัวเมาให้เขาเย้ย
รูปไม่หล่อพ่อไม่รวยคนซวย,เชย
มันไม่เคยเชื่อฟังต้องนั่งงง
มันจะตายช่างมันมันอยากดิ้อ
ให้โลกลือไปเลยมันเคยหลง
ชอบรักเขาข้างเดียวเกลียวมั่นคง
คนซื่อตรงอย่างนี้ตีตายโลด
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
