เป็นความเหงา ของหญิง ที่(ทิ้ง)ไกลบ้าน
ขาดไอหวาน ของจิต คิดมหันต์
จึงอ้างว้าง โหวงเหวง เกรงใจกัน
จะข้ามขั้น ข้ามภู ดูกระไร
มันแสนไกล หนักหนา หาเลี้ยงชีพ
จำต้องรีบ ดิ้นรน ทนสู้ไว้
สู้เถอะนะ น้องนาง โปรดวางใจ
จะรอให้ แรงขวัญ รายวันไป
ขาดไอหวาน ของจิต คิดมหันต์
จึงอ้างว้าง โหวงเหวง เกรงใจกัน
จะข้ามขั้น ข้ามภู ดูกระไร
มันแสนไกล หนักหนา หาเลี้ยงชีพ
จำต้องรีบ ดิ้นรน ทนสู้ไว้
สู้เถอะนะ น้องนาง โปรดวางใจ
จะรอให้ แรงขวัญ รายวันไป
ไม่ใช่แค่หงอยเหงา..พี่เจ้าขา
แต่เหนื่อยล้าโรยระทมเกินข่มไหว
ดั่งนกน้อยบินหลงท่ามพงไพร
ไร้คอนให้เกาะเกี่ยวแสนเปลี่ยวทรวง
ติดกรงแห่งเวลา..หาทางออก
หรือเป็นนกนอกคอกไร้คนห่วง
ต้องมนต์กานท์กลอนกลของคนลวง
ปีกหักร่วงรอท่าคนมาเจอ
ขอบคุณคำปลอบขวัญในวันนี้
ช่อไมตรีให้กันมั่นเสมอ
ยามล้มลุกคลุกคลานผ่านมาเจอ
แรงใจเลอเลิศค่าประภาฯซึ้งใจ
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
