_resize.jpg)
บนลานฟลอร์เต้นรำใต้แสงดาว ฉั น ก้ า ว ค ร่ อ ม จั ง ห ว ะ
รองเท้าส้นสูงเกะกะ...เพราะฉันมิใช่เจ้าหญิง
อย่าจ้องมองด้วยแววตาวาดหวัง เพราะเราล้วนต่างบทบาทบนโลกความจริง
ฉันถอดรองเท้าส้นสูงทิ้ง เต้นรำกับกิ่งไม้ริมทาง
รัตติกาลห่มดาวไม่ยาวไกล
ฉันมิอยากซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นหลังหน้าต่าง
ชีวิตมีวันพรุ่งและรุ่งราง
เหมือนบางขณะ ฉั น มี ภ า ร ะ แ ห่ ง ค ว า ม ผู ก พั น
เปลือยเท้าเต้นรำกับฉันไหม?
ฮัมเพลงความสุขใจ...ใต้ระยิบดาวแห่งโลกฝัน
หยุดค้นหาตัวตนของกันและกัน
แค่รู้ว่า ที่ นี่ มี ฉั น แ ล ะ มี เ ธ อ เ ป็ น จุ ด ห ม า ย ข อ ง ค ว า ม ผู ก พั น ก็พอ.

ขอบคุณรูปภาพจาก Kagaya
