คงเป็นกรรม สองเรา เศร้ายิ่งนัก
ฟันฝ่ารัก มานาน พานพบหนอ
เริ่มก่อร่าง สร้างตัว มิมัวรอ
หนึ่งจิตท้อ เหลือเกิน ทั้งเขินอาย
อันความรัก ยากแท้ ดวงแดฉัน
อยากหักมัน บั่นออก ซ้ำซอกหลาย
แม้มีคู่ อยู่ใกล้ ใจมิวาย
คิดถึงชาย อีกคน ทนกล้ำกลืน
ดั่งนรก ยื่นมา ฆ่าทางอ้อม
ใจก็พร้อม ยอมรับ นับว่าฝืน
ผิดก็รู้ สู้ได้ ไร้หยัดยืน
นอนกลางคืน ผวา ทุกคราไป
อยากจะจบ ชีวิต ที่ผิดเพี้ยน
ดั่งถูกเฆี่ยน ด้วยหวาย คล้ายหวั่นไหว
ต้องหนีหน้า ลาก่อน ขอจรไกล
ตัดสินใจ จากจบ เลิกคบกัน
พันทอง
๑๐/๐๓/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
