............................
จำจากฝัน วันนี้ พี่ลาก่อน
............................
ลืมเสียนะ อดีต ที่ผิดหวัง
ลืมความหลัง ฝังใจ สุดไถ่ถอน
หยุดไห้หวน ครวญคร่ำ พร่ำร้าวรอน
หยุดเว้าวอน วิตก อกระบม
เขาทะนง หลงผิด คิดถูกแล้ว
หันหลังแจว จากไป ไม่เสพสม
ยากบิดผัน ครรลอง ของเพลงพรหม
มัวจ่อมจม พึมพำ อยู่ทำไม
เงยขึ้นเถิด เปิดตา ชมฟ้ากว้าง
ทุกทิศทาง จำเริญ เพลินสดใส
หากบุพเพ เหมา หาเมื่อไร
ดินจะได้ สุขสันต์ เมื่อบั้นปลาย
ลืมเสียน่า อย่าคิด จิตฟุ้งซ่าน
เพียรจดจาร กานต์ชื่น ลบขื่นหาย
สู่วังวน มนต์กวิน จินต์ระบาย
คงพบชาย รักแท้ ใช่///แค่มี///
รพีกาญจน์
หนทางไกล ใจคน เวียนวนหนอ
แตกเหล่ากอ หน่อเนื้อ เชื้อศักดิ์ศรี
ทั้งหลายหลาก มากมาย ไพร่.ผู้ดี
ตรองถ้วนถี่ มีจน ระคนกัน
แต่ที่เห็น เด่นแท้ แน่คือรัก
คงประจักษ์ ปักตน ทุกคนนั่น
มีรักแท้ แค่หนึ่ง ซึ้งผูกพัน
อย่างใจฉัน มั่นคง ยงยั่งยืน
มิได้รัก ปักหลง ปลงได้แน่
แต่ไยแผล พิษพล่าน ซ่านขมขื่น
อยากจะลืม ลาร้าง ทางคงคืน
แต่สุดฝืน กลืนกล้ำ กลับจำนน
ขอวอนพี่ ยามที่น้อง ร้องห่มไห้
ขอได้ไหม ใจเอย เชยสักหน
ยืมบ่าซ้าย ไหล่หลบ ซบกมล
แค่หนึ่งคน ทนมอง คราหมองมัว
แตกเหล่ากอ หน่อเนื้อ เชื้อศักดิ์ศรี
ทั้งหลายหลาก มากมาย ไพร่.ผู้ดี
ตรองถ้วนถี่ มีจน ระคนกัน
แต่ที่เห็น เด่นแท้ แน่คือรัก
คงประจักษ์ ปักตน ทุกคนนั่น
มีรักแท้ แค่หนึ่ง ซึ้งผูกพัน
อย่างใจฉัน มั่นคง ยงยั่งยืน
มิได้รัก ปักหลง ปลงได้แน่
แต่ไยแผล พิษพล่าน ซ่านขมขื่น
อยากจะลืม ลาร้าง ทางคงคืน
แต่สุดฝืน กลืนกล้ำ กลับจำนน
ขอวอนพี่ ยามที่น้อง ร้องห่มไห้
ขอได้ไหม ใจเอย เชยสักหน
ยืมบ่าซ้าย ไหล่หลบ ซบกมล
แค่หนึ่งคน ทนมอง คราหมองมัว
จากคนแพ้พ่าย...
"ดิน"