เวลาเกือบเที่ยงคืนยังตื่นอยู่
เป็นอะไรไม่รู้อยากร้องไห้
สมองปวดรวดร้าวระนาวใน
เจ็บหัวใจลึกลึกรู้สึกเป็น
หลายเรื่องราวเวียนวนสับสนคิด
เกินจะปิดตาได้ไม่รู้เห็น
ความคิดแตกแยกข้อต่อประเด็น
แสนลำเค็ญอารมณ์ที่ขมกลืน
อยากทำโน่นทำนี่ที่ใจรัก
ก็ให้หนักหัวใจเพราะใครอื่น
เดี๋ยวอย่างโน้นโอนย้ายหลายหลักยืน
สร้างขมขื่นบีบรัดอัดอั้นทรวง
ร่างกายล้าตาแข็งดูแย้งขัด
หากกำจัดเรื่องซะคงจะง่วง
แต่มิอาจข่มฝังเรื่องทั้งปวง
จึงเป็นช่วงเวลาที่บ้าบอ
เปลือกตารื้นชื้นแฉะหยดแหมะไหล
น้ำตาใสหลั่งรินดวงจินต์ฝ่อ
เรี่ยวแรงคล้ายหายหมดเกิดทดท้อ
ว้าเหว่หนอตัวเราเพียงเงาตน
เวลาเลยเที่ยงคืนยังตื่นอยู่
ลมพัดกรูหนาวในใจหมองหม่น
อีกกี่ครั้งเจ็บช้ำเพราะคำคน
อีกกี่หนจึงจำ..คำหลอกลวง
"กานต์ฑิตา"
๘ มีนาคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
